Ηπατοκυτταρικός καρκίνος
Τί είναι ο ηπατοκυτταρικός καρκίνος;
Ο ηπατοκυτταρικός καρκίνος συμβαίνει όταν κάποια από τα κύτταρα του ήπατος έχουν χάσει τον έλεγχο του φυσιολογικού τους πολλαπλασιασμού και ξεκινούν να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Ο καρκίνος του ήπατος συνήθως αναπτύσσεται στα άτομα που πάσχουν από κάποιο χρόνιο ηπατικό νόσημα όπως η χρόνια ηπατίτιδα Β, κυρίως όμως αναπτύσσεται στα άτομα με εγκατεστημένη κίρρωση τόσο από ιογενή όσο και από άλλα αίτια.
Ποιά είναι τα συμπτώματα του ηπατοκυτταρικού καρκίνου;
Ο ηπατοκυτταρικός καρκίνος στα πρώιμα στάδια του δεν προκαλεί συμπτώματα. Εάν υπάρχουν συμπτώματα, αυτά συνήθως προέρχονται από το υποκείμενο ηπατικό νόσημα. Σε προχωρημένα στάδια τα συμπτώματα προέρχονται από την επιδείνωση της ηπατικής λειτουργίας λόγω ρήξης της αντιρρόπησης εάν συνυπάρχει κίρρωση, από κατάληψη του υγιούς ηπατικού παρεγχύματος από τον όγκο και από τήξη του ίδιου του όγκου. Σε προχωρημένα στάδια επομένως ενδεχομένως να παρατηρηθεί:
• Διόγκωση του ήπατος,
• Άλγος στο δεξί υποχόνδριο,
• Ανορεξία και αίσθημα κορεσμού,
• Ρήξη της αντιρρόπησης της κίρρωσης με ανάπτυξη ασκίτη και εμφάνιση οιδημάτων στα κάτω άκρα,
• Ίκτερος,
• Ηπατική εγκεφαλοπάθεια,
Εάν κάποιο άτομο με χρόνιο ηπατικό νόσημα αναπτύξει κάτι από τα παραπάνω, θα πρέπει να το αναφέρει στον γιατρό του.
Υπάρχει κάποια εξέταση για τον ηπατοκυτταρικό καρκίνο;
Εάν ο γιατρός υποπτευθεί παρουσία ηπατοκυτταρικού καρκίνου, ενδεχομένως να σας υποβάλλει σε έναν κύκλο εξετάσεων που θα περιλαμβάνει:
• Εξέταση αίματος η οποία θα περιλαμβάνει έλεγχο της ηπατικής λειτουργίας, δείκτες χολόστασης και ίσως την α εμβρυική σφαιρίνη,
• Εξετάσεις απεικόνισης όπως υπερηχογράφημα ήπατος, μαγνητική ή αξονική τομογραφία με χορήγηση ενδοφλέβιου σκιαγραφικού,
• Εάν εντοπιστεί βλάβη αλλά η διάγνωση δεν μπορεί να τεθεί με βεβαιότητα, τότε θα πρέπει να ληφθούν βιοψίες εκ της βλάβης και να εξεταστούν από ειδικό παθολογοανατόμο.
Πώς αντιμετωπίζεται ο ηπατοκυτταρικός καρκίνος;
Ο τρόπος αντιμετώπισης του ηπατοκυτταρικού καρκίνου εξαρτάται από την εξάπλωση του και από την κατάσταση του ηπατικού παρεγχύματος που δεν έχει καταληφθεί από όγκο. Η αντιμετώπιση μπορεί να περιλαμβάνει:
• Χειρουργική εκτομή του όγκου,
• Μεταμόσχευση του ήπατος,
• Κατάτμηση του όγκου με θερμικές ή χημικές μεθόδους,
• Χημειοεμβολισμό του όγκου και διακοπή της αιμάτωσης του,
• Ακτινοβολία,
• Χημειοθεραπεία.
Τί συμβαίνει μετά τη θεραπεία του ηπατοκυτταρικού καρκίνου;
Εάν θεραπευτείτε από τον ηπατοκυτταρικό καρκίνο θα πρέπει να παρακολουθείστε τακτικά από εξειδικευμένο κέντρο ώστε να προλάβετε έγκαιρα τυχόν υποτροπή του καρκίνου. Εάν έχετε υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος θα πρέπει να λαμβάνετε ειδική ανοσοκατασταλτική αγωγή για να μην απορρίψετε το μόσχευμα. Το υποκείμενο νόσημα το οποίο προκάλεσε την ανάπτυξη του καρκίνου θα πρέπει επίσης να παρακολουθείται στενά και εάν είναι δυνατόν να θεραπεύεται πλήρως ώστε να μην αναπτυχθούν παρόμοιες βλάβες και στο νέο μεταμοσχευμένο ήπαρ.
Τί άλλο πρέπει να κάνω για να προστατευτώ από τον καρκίνο του ήπατος;
Για να προστατευτείτε από την ανάπτυξη ηπατοκυτταρικού καρκίνου θα πρέπει:
• Να προστατεύσετε τον εαυτό σας από τις ηπατίτιδες Β και C ακολουθώντας όλα τα γνωστά μέτρα πρόληψης,
• Εάν πάσχετε από χρόνιο ηπατικό νόσημα θα πρέπει να συμβουλεύεστε γιατρό με ειδική γνώση και εμπειρία στα νοσήματα του ήπατος και να ακολουθείτε πιστά τις οδηγίες αγωγής και παρακολούθησης,
• Θα πρέπει να ακολουθήσετε έναν υγιεινό τρόπο ζωής,
• Θα πρέπει να ασκείστε τακτικά,
• Δεν πρέπει να καπνίζετε,
• Δεν πρέπει να είστε υπέρβαροι,
• Δεν πρέπει να καταναλώνετε αλκοόλ.
Υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να κάνει ένας ασθενής που πάσχει από ηπατοκυτταρικό καρκίνο;
Όπως σε όλες τις σοβαρές ασθένειες έτσι και στην περίπτωση ηπατοκυτταρικού καρκίνου, ο ασθενής θα πρέπει να παρακολουθείται από ειδική ομάδα γιατρών, σε ειδικό κέντρο εξειδικευμένο στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων και να ακολουθεί με ευλάβεια τις οδηγίες που του δίνονται. Θα πρέπει να αναφέρει συμπτώματα, ερωτήματα και προβληματισμούς που τον απασχολούν ώστε κάθε φορά να αποφασίζεται τι είναι καλύτερο για αυτόν. Επίσης, δεν πρέπει να παραλείπεται η αναφορά στο συγγενικό περιβάλλον του ασθενή το οποίο θα πρέπει να ενημερώνεται εάν θα πρέπει να υποβληθεί σε κάποιον απαραίτητο προληπτικό έλεγχο.