Καρκίνος οισοφάγου
Τί είναι ο καρκίνος του οισοφάγου;
Ο οισοφαγικός καρκίνος συμβαίνει όταν φυσιολογικά κύτταρα του τοιχώματος του οισοφάγου χάσουν τον έλεγχο του πολλαπλασιασμού τους και μετατραπούν σε καρκινικά κύτταρα.
Ποιά είναι τα συμπτώματα του οισοφαγικού καρκίνου;
Στα πρώιμα στάδια του ο καρκίνος του οισοφάγου δεν εμφανίζει συμπτώματα. Τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν η διάμετρος του αυλού του έχει μειωθεί περίπου στο μισό ή διαπιστώνεται τυχαία σε εξέταση που διενεργείται για άλλο λόγο.
Ποιά είναι τα συμπτώματα καρκίνου του οισοφάγου;
Όταν τα άτομα τελικά εμφανίσουν συμπτώματα, αυτά θα περιλαμβάνουν:
• Δυσκολία στην κατάποση των στερεών τροφών. Σε προχωρημένα στάδια εμφανίζεται δυσκολία στην κατάποση και των υγρών.
• Απώλεια βάρους,
• Πόνο στο θώρακα που επιδεινώνεται με το πέρασμα του χρόνου,
• Αδυναμία συνήθως λόγω αναιμίας,
• Επεισόδια αιματέμεσης,
• Βράγχος φωνής.
Όλα αυτά τα συμπτώματα μπορούν φυσικά να σχετίζονται και με καταστάσεις άσχετες με τον καρκίνο. Ωστόσο σε κάθε περίπτωση ατομικού ή οικογενειακού ιστορικού καρκίνου και σε άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω, η εμφάνιση συμπτωμάτων από το πεπτικό θα πρέπει να διερευνάται άμεσα από ειδικό.
Υπάρχει κάποια εξέταση για τον καρκίνο του οισοφάγου;
Εάν ο γιατρός υποπτεύεται την παρουσία οισοφαγικού καρκίνου, οι εξετάσεις στις οποίες θα πρέπει να υποβληθεί ο ασθενής είναι:
• Βαριούχο γεύμα όπου με ακτινοσκόπηση διαγράφεται το ανάγλυφο του οισοφάγου και εξάγονται συμπεράσματα σχετικά με την ύπαρξη βλαβών στο τοίχωμα του.
• Ενδοσκόπηση ανώτερου πεπτικού όπου η κάθε βλάβη αποκαλύπτεται και λαμβάνονται από αυτήν βιοψίες. Η εξέταση των βιοψιών στη συνέχεια τεκμηριώνει τη διάγνωση για αυτό και η ενδοσκόπηση αποτελεί την εξέταση εκλογής.
Τί είναι η σταδιοποίηση του καρκίνου του οισοφάγου;
Γενικά κατά τη σταδιοποίηση ενός καρκίνου εξετάζεται η έκταση του όγκου και η διήθηση γειτονικών και απομακρυσμένων οργάνων. Ανάλογα με το αποτέλεσμα της σταδιοποίησης, το είδος του όγκου και τη γενική κατάσταση και γνώμη του ασθενή, καθορίζεται η θεραπεία που θα εφαρμοστεί.
Πώς αντιμετωπίζεται ο καρκίνος του οισοφάγου;
Οι επιλογές θεραπείας όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, εξαρτώνται από τον ίδιο τον καρκινικό όγκο, την εξάπλωση του, την παρουσία μεταστάσεων και την επιθυμία του ασθενή. Έτσι η αντιμετώπιση ενδεχομένως να περιλαμβάνει:
• Χειρουργική αφαίρεση του όγκου. Εάν είναι δυνατόν, μετά την αφαίρεση ενός όγκου του οισοφάγου, το υγιές τμήμα αναστομώνεται με το στομάχι ώστε να διατηρηθεί η φυσιολογική διαδρομή της τροφής.
• Ακτινοθεραπεία,
• Χημειοθεραπεία.
Στις περιπτώσεις όπου η αντιμετώπιση του όγκου δεν δύναται να είναι πλήρης, ο ασθενής υποβάλλεται σε παρηγορητική αντιμετώπιση που σκοπό έχει να περιορίσει την έκταση που καταλαμβάνει ο όγκος, διατηρώντας με αυτόν τον τρόπο τη λειτουργικότητα του οισοφάγου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με:
• Κατάτμηση (καυτηριασμό) κυττάρων του όγκου με λέιζερ ή ηλεκτρικό ρεύμα,
• Τοποθέτηση ενδοπροθέσεων (stents) από ειδικό διαστελλόμενο κυλινδρικό πλέγμα το οποίο διανοίγει το στενό τμήμα του αυλού εξασφαλίζοντας τη βατότητα του.
Τί συμβαίνει μετά το τέλος της θεραπείας του όγκου του οισοφάγου;
Εφόσον ο ασθενής επιβιώσει από τον όγκο, θα πρέπει να παρακολουθείται στενά από ειδικό γιατρό για τυχόν υποτροπή του.
Τί μπορώ να κάνω για να μην αναπτύξω καρκίνο στον οισοφάγο;
Οι ενέργειες που μπορείτε να πράττετε ώστε να περιορίσετε την πιθανότητα ανάπτυξης ενός όγκου στον οισοφάγο είναι:
• Η διακοπή του καπνίσματος,
• Η άσκηση,
• Η μείωση του σωματικού βάρους εάν είστε υπέρβαροι,
• Η αποφυγή του αλκοόλ,
• Η εξέταση από γαστρεντερολόγο εάν έχετε συμπτώματα που σχετίζονται με τον οισοφάγο όπως η παλινδρόμηση, οι αναγωγές και ο καύσος διότι αν και τα συμπτώματα αυτά σχετίζονται με καλοήθεις διαταραχές, ενδεχομένως μακροπρόθεσμα να προδιαθέτουν στην ανάπτυξη καρκίνου.
Υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να κάνει ένας ασθενής που πάσχει από καρκίνο του οισοφάγου;
Όπως σε όλες τις σοβαρές ασθένειες, έτσι και στην περίπτωση του καρκίνου του οισοφάγου, ο ασθενής θα πρέπει να παρακολουθείται από ειδική ομάδα γιατρών, σε ειδικό κέντρο εξειδικευμένο στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων και να ακολουθεί με ευλάβεια τις οδηγίες που του δίνονται. Θα πρέπει να αναφέρει συμπτώματα, ερωτήματα και προβληματισμούς που τον απασχολούν ώστε κάθε φορά να αποφασίζεται τι είναι καλύτερο για αυτόν. Επίσης, δεν πρέπει να παραλείπεται η αναφορά στο συγγενικό περιβάλλον του ασθενή, το οποίο θα πρέπει να ενημερώνεται εάν πρόκειται για κάποια κληρονομική μορφή καρκίνου και να υιοθετεί τον απαραίτητο προληπτικό έλεγχο στη ζωή του.